MIJN ZIEL VIERDE EEN FEESTJE VAN HERKENNING
Afgelopen week zat ik heeeeerlijk in de bios te kijken naar een film die boven aan mijn wens lijstje stond; DOWNTON ABBEY (geen spoileralert: superfilm wanneer je fan was of bent van de serie zoals ik en zelfs mijn schatje die er niets mee heeft vond het een fijne en vermakelijke film).
Bij het zien van de beelden en het horen van de muziek voelde ik een diepe laag van herkenning vermengt met blijdschap en ontroering.
Een soort van thuiskomen.
Heeeeeeeerlijk!
Voor mij geen grote verrassing overigens, ik weet dat mijn ziel eerder in een vergelijkbare setting heeft geleefd.
Maar hoe zit dat bij jou?
Want ik ben vast niet de enige!
Herken je dit?
En waardoor, wanneer?
