“Oh jongens wacht…ik pak er even een tissue bij voordat Madonna op gaat treden”.” Dat wordt janken, dat weet ik nu al”.
En voor diegenen die ondertussen alle kritieken wellicht hebben gelezen: nee, die tissue was geen voorzorg voor al het “slechts” wat ons volgens de critici gepresenteerd is. (For real??? Ik wist niet wat ik las! Waren de “critici” en ik in een andere Matrix beland?).
En ja, de tranen kwamen.
Ik was 17 toen like a Prayer gelanceerd werd.
Controverseel, was het algemene oordeel.
En ik…..
Zag het licht!
Als DIT kon.
Als iemand zo als “instrument” kon dienen om een unieke boodschap en creativiteit te verpreiden.
Dan was ALLES mogelijk.
Ik kan mijzelf geen fan noemen, maar heb wel enorm veel respect voor wat deze vrouw decenialang heeft ondernomen en laten zien.
Authenticiteit is absoluut geen misplaatst woord in deze.
En was de hele avond niet in het teken van “AUTHENTICITEIT RULES”?
Het tijdperk van smart gekozen liedjes, gezichtjes en dansjes is definitief voorbij.
Authenticiteit, rauwheid, een verhaal vertellen, een rimpeling teweeg brengen…..
THAT’S KEY!
You GO Duncan! En niet te vergeten BAAS ILSE! (she ruuuuuuules!).
En als ik ergens zeker van ben dan is het wel dat onze tijdsgeest schreeuwt om authenticiteit. De komende decenia staan absoluut in het teken van dit thema om het Aquariustijdperk de boost te geven waar het zo op wacht.
En nee, dit is niet iets wat we alleen terug willen zien op podia en in films.
Dit is iets wat terug te zien mag zijn in het leven in algemeen.
JOUW LEVEN!
