GOUD gaat er verloren, elke dag weer
Prachtige, blinkende, shining frequenties verpakt in een aards jasje van beperkingen en belemmerende overtuigingen.
PARELS zie ik terugtrekken in hun schelp, elke dag weer opnieuw. Het parelmoer is even zichtbaar, voorzichtige stapjes worden gezet in die grote oceaan van oneindige mogelijkheden en BAM ….daar gaan ze weer. De schelp wordt gesloten…definitief.
Mijn hart huilt.
Min ziel rouwt.
Ik weet dat ik schrijf in metaforen nu.
Ik weet dat ik me nu uitdruk op een manier die ik anderen meestal adviseer niet te doen. Hou het duidelijk….hou het concreet…laat je doelgroep begrijpen waar je het over hebt.
En tegelijkertijd weet ik, dat JUIST wanneer jij mijn doelgroep bent….je mijn verhaal hierboven voelt en begrijpt als geen ander.
Ji bent die ruwe diamant.
Jij bent die eerste laagjes aan het oppoetsen.
jij voelt die angst bij elke nieuwe stap in zichtbaarheid.
Jij wordt je meer en meer bewust van het feit dat je klaar bent om te shinen, maar dat de lagen die niet van jou zijn – de bullshit die je al die tijd als waarheid hebt gezien, klaar zijn om weggepoetst te worden.
De vraag is alleen….
Doe je het?
En dan wel deze aardse ronde?
Breek je jezelf vrij?
Je echte zelf!
Ben je klaar om, elke dag weer, de grootsheid in jou de beperktheid van je ego te laten overstijgen?
Dwars door alle kleinhoudende gedachten en gekmakende emoties heen?
Want dat is wat het goud zichtbaar zal maken.
Hierdoor laat je de parel glimmen.
Dit laat de diamant schijnen “like never before”.
Wie voelt hem?
