JE PAST JE AAN AAN DE RUIMTE DIE JE KRIJGT, OF JEZELF TOEKENT. Maandenlang bleef deze prachtige plant in stilstand.

Niet langer groeide ze.
Niet langer lieten er zich nieuwe puntjes zien in de bodem, als een voorbode van een nieuwe “spruit” die zich aandiende.
Ze stond al een tijdje in mijn womanscave.
En ik genoot van haar krachtige uitstraling en de glans op haar bladeren.
✨
Nu staat ze sinds een paar dagen in mijn QUEENSCAVE.
De volgende mooiste versie van mijn “werkomgeving”.
Nog weer mooier en groter dan mijn vorige omgeving. En zo ontzettend passend bij de meest authentieke vorm die ik nu ben.
En echt….ik zie haar in een paar dagen weer groeien!
✨
En dit raakte me zo in mijn eigen proces. Wellicht herken jij ook een stuk van jezelf hierin?
Wat hebben we de neiging om ons aan te passen aan de ruimte die we krijgen.
Van onze omgeving.
Maar nog meer, van onszelf.
✨
Wat houden we onszelf nog vaak klein.
En wat stoppen we onbewust toch snel met groeien.
✨
En waarvoor?
✨
Angst voor onze eigen grootheid is een veel voorkomende, hoe gek dat ook klinkt.
De angst of we die grootsheid kunnen dragen.
De angst wat anderen er van vinden.
De angst onszelf te verliezen in het proces.
De angst het niet waar te kunnen maken.
De angst mensen te verliezen tijdens de reis.
✨
Deze plant kent dat alles niet.
Zij voelt de nieuwe ruimte die ze gekregen heeft.
En pakt hem gewoon!
✨
Ik voel de uitnodiging haar voorbeeld te volgen.
En jij?
Groei je met me mee?
💋